-Cevher abla'ya
Başındaki yemenisini düzeltirken yere düşürdüğü çiçek sepeti sayesinde tanıdım onu. Ayaklarımın dibine düşen papatyaları eğilip kaldırmak istediğimde, mahcup gülümsemiş, özür dilemişti. "Kusura bakma ablam, rüzgar işte" dediğinde, sesindeki endişeli neşe içimde bir yeri acıttı. Sustum, sadece gülümsedim. "Allah nazarlardan saklasın seni" dedi. Öksürdü. Yine gülümsedim.
O yoldan her geçtiğimde dua ederdim, yine düşürsün o sepeti diye. Ama o her seferinde gözlerini kaçırırdı benden. Ya da bana öyle gelirdi. Fazla değil bir kaç ay sonra gördüm onu. Yine yere düşmüş çiçeklerini topluyordu. Yüzündeki neşe silinmiş, gözlerinde hüzün vardı. "Yine mi rüzgar abla" diye takıldım geçerken.
Gülümsedi. "Hem de ne rüzgar" dedi. Şaşırdım, yaprak bile kıpırdamıyordu... "Allah nazarlardan saklasın seni ablam" dedi. Öksürdü. Yine gülümsedim.
Bir gün gidip oturdum yanındaki iskemleye. Çiçekli şalvarına takıldı gözüm, yer yer yamalıydı. Kırmızı yemenisinin rengi atmıştı. Yüzü solgundu. Yorgunluktan herhalde dedim. Çiçeklerden bahsettik biraz. Onun da en sevdiği çiçek papatyaymış. İki kızı varmış. Kocasını kaybetmiş bir kaç sene evvel. Ailesi uzaklardaymış. "Geçim derdi, naparsın, elde yok avuç da yok iki çocuk bakıyor elime, ben çalışmayayım da kim çalışsın" dedi. Öksürdü. Sonra farkettim, adını bilmiyordum. "Adın ne abla senin" dedim. Kalbine kadar gülümsedi, "Cevher".
Cevher abla'yı son gördüğümde yine ayaklarımın dibine düşürmüştü çiçeklerini... Gülümsedim.
"Ah be abla, rüzgar da yok ki bu sefer" diyerek papatyaları kaldırdım. Cebimden para çıkardığımda kızdı. "Koy onu cebine" dedi , ikna ettim onu, aldı. Oturduk biraz, kalkarken "al abla" dedim. Papatyaları uzattım ona... Gözleri doldu bu sefer, "Aman be deli kız, dedi, Ne yaptın sen? Çiçek satarım ama, ömrümde kimse çiçek vermedi ki bana"
Boğazıma bir yumru oturdu. Cevap veremedim, hiç düşünmemiştim. Hazırlıksız yakalamıştı o cümle beni. Ondan sonra utandım gitmeye, hiç geçmedim o yoldan. Nedense bir iki ay sonra cesaret edip geçtim de, bomboştu çiçek tezgahının olduğu yer. İşi vardır belki dedim. Ertesi gün yine geldim, elimde çiçeklerle. Bu sefer ben de onu hazırlıksız yakalayacaktım. Yan taraftaki sucu amcaya sordum. "Gitti o kızım, dedi, göçüverdi öbür dünyaya gariban naparsın?"
Bulut.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder