Merhaba.. Tanismiyoruz degil mi ? Belki boylesi daha iyi. Zor gunler geciriyorum... Zorlugu kimilerince kucumsenen bana gore beni koklerimden govdeme kadar sarsan zor gunler.
Son bir haftadir ulke genelinde bir direnis hakim... Herkes direniyor herkes guclu. Bense gucsuzum, cunku herkes meydanlarda direnirken benim annem hastanede direniyordu. Kansere karsi bir direnis. Herkes vucudundaki zehri atmak icin ugrasti 1 hafta boyunca. Benim annemse once vucuduna o zehri almak sonrada onu disari atmak icin ugrasti dort duvar icinde. Dort duvar... kursun kapli kucucuk bir dort duvar... Kapidan kafasini dahi uzatmasi yasak. Hani herkes yakinlarini arayip "iyi misin ? Polis var mi durum nasil?" Diye sordu ya... ben yakinlarima bunu sorup sonra annemi arayip "iyi misin ? Doktor var mi?" Diye sordum hep. Cevap, "doktorun yaklasmasi da yasak..." Hastaneye yatmadan once bir diyet uygulandi bir ay kadar. Sut urunleri de yasakti bu diyette. Hastanede yogurt vermisler, yarisini yemis yarisina kiyamamis gece yemek icin ayirmis. Yogurt. Hepimizin dolabinda mutlaka olan yogurt. Gozlerimi doldurdu "yarisina kiyamadim aksama ayirdim" cumlesi...
Ayakta durmakta oyle zorlandim ki... Bir destek aradim hep. Oyle yalnizdim ki... "biri dokunsa aglayacagim" dedim. Bir baktim kimse dokunmadi. Dokuncak kimse yoktu yanimda. Nefesim kesiliyordu, kalbim sıkisiyordu ama yapacak hicbir seyim yoktu.
Hayat gercekten cok zormus... cok. Bunu dun kendi basima kaldigimda anladim. İcimin acisini ayaklarimin ruhumun yorgunlugunu gozyaslarimla vucudumdan atarken anladim...
Seni tanimiyorum. Belki hic tanismayacagiz. Hic gormeyeceksin gozlerimin yorgunlugunu. Ama benim icin dua eder misin? Annem icin tabiki. Eger biraz olsun yuregine dokunmussam sen iyi bir insansin. Ve iyi insanlarin dualari hemen kabul olurmus. Eger seni tanisaydim yanimda olmani isterdim... seninse bahanelerin olurdu... o yuzden boylesi daha iyi...
Simdiden tesekkur ederim. Dilerim allah sana boyle bir seyi asla yasatmaz...
Sevgilerle,
Bulut.
