Ağlamak...
Sahi, size göre de güçsüzlüğün simgesi mi?
Ben öyle düşünmüyorum... Öyle anlar oldu ki kendimi tuttuğum, bırakamadığım, dizlerim titrese de dimdik durduğum... Şimdi bakıyorumda içimi delip geçen, yaralar açan olaylara değil de gözyaşlarıma direnmişim ben o zamanlar da, sahip olduğum tek şeye gözyaşlarıma direnmişim. Keşke ağlasaymışım diyorum şimdi, keşke bağıra bağıra kendimi yerlere ata ata ağlasaymışım. Güçsüz gözükmemek adına, gücüme direnmişim çünkü. Sırf kendimi güçlü sanabilmek için gücümü yitirmişim.
Gözyaşı...
Tuzlu,
Islak,
Çok fazla...
Siz hiç yağmur damlalarını sımsıkı tutan bulut gördünüz mü? İşte ben o buluttum. Şimşekler çakıyordu içimde, derinlerde bir yerlerde, hiç yağmadım, hiç boşaltmadım içimi... Şimdilerde sağnak yağışlara gebeyim, bir bir peydah ediyorum. Bir bir. İkilemelerin ardına sığınmış bir bulutum ben, adım gözlerimde. Gözlerim yaşlarla dolu. Ne kadar yaş varsa içimde, ne kadarına sahipsem akıtıyorum, arınmak adına. Kendi gücümle arınıyorum !
Her ağladığımda yağmurlar yağıyor seninle benim şehrime,
Her ağladığımda yağmurlar yağdırıyorum üzerimize, bereket niyetine.
Ben yaşlı bir bulutum sevgilim, bir bulut... Bir yağmur bulutu...
Ağlıyorum, kırgınlıklarımızın üstüne,
Seni seviyorum diye diye.
Ellerin ellerimde, gidiyoruz gökyüzüne....
Bırakma sevgilim, aşk hep bizimle.
-bulut
