Bir süredir tek uğraşım kitap okumak. Bunun dışında arada bir dışarı çıkıp kahve içmek dışında yaptığım hiçbir şey yok henüz. Yıllardır okurum ben, gerçek bir kitap tutkunu olduğumu da çok iyi bilirim. Ancak son bir kaç gündür, kafamı kitaplardan kaldırmadığımı farkettim. Bu bazen insana keyif verebiliyor zira beyniniz fazlasıyla dolmamışsa. Okuduğu kitaplardaki karakterleri gerçek sanan kişilerdenim ben. Onların gerçekten var olduğuna inandığım andan itibaren, hikaye daha gerçekçi ve bir o kadar da ilgi çekici oluyor benim için. Kitap okumayı sevmeyenler, bu sözlerimi anlamayabilir. Ancak kitap okuma tutkusu, dünyadaki bir çok tutkuyla eş değer benim için. Bir insan var, oturup kafasının içindekileri, hayal gücünü, cümlelerini, noktalama işaretlerini yazıyor, bir nevi sırlarını aktarıyor, ve bu sırrı yalnızca o kitabı okuyanlar biliyor. Okumayanların asla bilemeyeceği türden bir sır bu. Biliyorum ki bir çoğunuz klişe cümlelerin ardına sığınıp " iki kişinin bildiği sır değildir" diyecek. Zararı yok. Ancak benim için her şey tam tersi işte. Dünyanın bir ucundaki bir yazarın, kelimelerini okuyorum ve onun ne denli zeki olduğunu, beni ne derece etkilediğini düşünüyorum. Ve o bunları henüz bilmiyor. Bir insanın en büyük başarısı bu olsa gerek.
Henüz hiçbir kitapta hayatımı değiştiren o cümleyle karşılaşamadım. Hiçbir kitap da hayatımı değiştirmeme yardımcı olamadı. Hiçbir karakteri haddinden fazla sevmedim ve hiçbirinde kendimi göremedim. Ancak ilk kitap okumaya başladığım yıllardan itibaren, binlerce hikayeye ve hayata tanıklık ettim.
İçinde olduğum şehirden,evden, sorunlardan ve hayatımdan kilometrelerce uzaklara gittim bu sayede. Hiç bilmediğim kültürlerin içinde yaşadım, hiç bilmediğim kişilerin odalarına girdim, sırlarını öğrendim.
Ve ben onları bu kadar iyi tanırken onlar benim varlığımı hiç bilmediler.
Bundan daha gizemli ve daha heycan verici bir şey daha var mı?
Ben kimisinin büyüyüşüne tanıklık ettim, kimisinin ölümüne...
Bunun verdiği hazzı ve o tuhaf duyguları anlamak birçok kişi için güç olabilir yadsıyamam bunu.
Ama hayatın bu yönünü bilmek ve daha binlerce kitap okuyacağımı bilmek garip bir his benim için.
İnsanların, evleriyle, aşklarıyla, maddi değerlerle ölçülebilecek eşyalarıyla gösteriş yaptığı bu zamanlarda, kitaplarımla ve bu alışkanlığımla övünmemin hiçbir zararının olmadığını düşünüyorum ve bu yüzden olsa gerek, bu konuda konuşmayı her şeyden daha çok sevmeye başladım.
İnsanların cepleriyle, çantalarıyla ve hayatlarıyla kendilerini bu denli üstün görmeye başladıkları bu zamanlarda, bildiğim, gördüğüm, okuduğum , tanık olduğum bu hayatlarla kendimi zaten yeterince üstün görüyorum ben.
Ve böyle yaşamayı seviyorum.
Kimilerine küçük gözüken bu mutluluğu çok seviyorum.
-bulut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder